- karłowacieć
- karłowacieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, karłowaciećeję, karłowaciećeje, karłowaciećciał, karłowaciećcieli {{/stl_8}}– skarłowacieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się karłowatym; zmniejszać się, marnieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Drzewa na stokach skarłowaciały od suszy. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić swoją pierwotną wartość, jakość; stawać się przeciętnym, nijakim': {{/stl_7}}{{stl_10}}Karłowacieją ambicje, plany. Skarłowaciały nasze marzenia. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.